Dat je de blog van Mimi Roase leest met een brok in je keel. Vandaag was het due date van baby 3.0! Iets wat ineens heel hard binnenkomt. Ook omdat het voor mij nog altijd niet goed voelt, maar omdat het ook nooit meer kan, althans niet met mijn grote liefde. Huwelijk opgeven voor een derde? No way! That’s not my cup of tea. Maar ik ben er wel verdrietig om. Het blijft een onvervuld verlangen, waar ik mee om zou moeten leren gaan. Een rouwproces waar ik langer mee bezig ben dan ik aanvankelijk had verwacht. Het is gebeurd, ik mag verdrietig zijn, maar niet te lang, vind ik zelf. Maar nu, zeven en halve maand later, is dat verdriet er nog steeds. Tijd voor een schop onder mijn kont en doorgaan dus. Aan blijven sippen heeft niemand iets. En dus gooi ik dan maar weer een hersenspinsel de wereld in. Gewoon om het van me af te schrijven en om het kwijt te zijn, voor nu!
Liefs Marieke
Wat erg voor je. Dat dit lege gevoel blijft en het verlangen ook. Wat fijn dat wij een blog hebben, waarop we dit soort zaken kunnen delen met de wereld! Het helpt echt. Dikke kus en veel kracht voor jou.
Ja ik vind het maar niks! Maar soms kan je niet anders dan het los te laten. Maar dat weet jij maar al te goed natuurlijk!
En precies! Het is zo fijn om een blog te hebben, al is het maar voor alle lieve reacties! X
Sterkte meis. Xx
Dank je wel! X
Lijkt me verschrikkelijk. Dikke knuffel!
Was en is het ook! Dank je wel!
Dikke knuffel voor jou!!
Dank je wel Gerdi, lief!