Week van Marieke 04-2022 – uitvaart, moe en doorgaan

Het was weer een ontzettend emotionele week. We namen definitief afscheid van de man, ik kwam er na de uitvaart achter hoe moe ik eigenlijk wel niet ben en ik ben zo trots op de kinderen die gewoon doorgaan na alles. Je leest het allemaal weer in een nieuwe week van Marieke.

Maandag

De wekker gaat weer op tijd, want de kinderen mogen weer naar school. Ik breng ze weg en ga aansluitend ruim een uur wandelen met mijn oude schoolvriendin, wat wel erg fijn en gezellig is.

Mijn tuttebel krijgt van een oud-klasgenootje een mooie rozenkwarts steen en een lief briefje. Het is echt zo lief hoe ze allemaal met ons meeleven.

Een vriendin van ons is gisteravond een grote schaal lasagne komen brengen, zodat we vandaag nog niet hoeven te koken. Dat is wel echt superlief en de lasagne is heerlijk.

Dinsdag

De foto’s die ik had uitgeprint voor in het hospice lagen te verstoffen op mijn bureau. Aangezien ik wat dingen moet uitprinten hang ik ze maar meteen op aan mijn wandrekjes.

Nadat ik een en ander geregeld heb, plof ik weer in het hoekje van de bank en ga mijn favoriete serie kijken. Mijn favoriete personage is deze aflevering ook weer even terug.

Naast de vraag hoe het met me gaat (standaard antwoord kaa uu tee of mwah) is zorg goed voor jezelf de zin die ik de afgelopen dagen het meest heb gehoord en gelezen. Superlief en ik doe echt wel mijn best om ook voor mezelf te zorgen. Vandaag reikt mijn zelfzorg niet verder dan het uitgebreid wassen van mijn haar, maar zelfs mijn krullen lijken in de rouw te zijn.

Ik trakteer mezelf maar op een Nutella cookie van Coffeelicious, die ik samen met nog meer lekkers kreeg van mijn collegaatje.

De kinderen vermaken zich ondertussen prima buiten op de bso.

En ook binnen hoeven ze zich niet te vervelen. Het kinetic sand is altijd een goed idee om mee te spelen. Gelukkig wel op de bso en niet thuis.

Aangezien we na zes uur een taart op moeten halen gaan we daar voor maar even eten bij de Mac. Alles voor de kinderen zullen we maar zeggen.

Woensdag

We zijn er klaar voor, voor zover je klaar kunt zijn voor het afscheid nemen van je grote liefde en je papa.

Na een emotionele, maar onwijs mooie uitvaart ga ik met de kinderen terug naar huis toe, waar dierbare familie en vrienden ons al opwachten. We gaan proosten op de man en het leven vieren.

De taart was eigenlijk bedoeld voor ons jubileumfeest begin van de maand, maar toen lag de man in het ziekenhuis. Dus na overleg met de maakster van de taart hebben we besloten om het dan maar voor de uitvaart te bewaren. De taart was echt supermooi en ook nog eens lekker.

Waar ik ’s avonds eigenlijk eten wil bestellen, wil mijn tuttebel een boterham en mijn bink liever pizza. Dus eten we dat en dat is ook gewoon helemaal prima.

Donderdag

Aangezien ik het zonde vond om de bloemen allemaal achter te laten bij het crematorium, hebben we ze gisteren gewoon allemaal meegenomen. Ik geef ze allemaal een mooi plekje in huis zodat we er nog langer van kunnen genieten.

Ik besluit vandaag een kaartje te trekken uit een nieuwe affirmatieset van Gabrielle Bernstein. En ik hoef aan de tekst echt niks meer toe te voegen.

The day after, mijn hoofd zit vol watten na de uitvaart van gisteren. Tijdens de dienst heb ik alles van minuut tot minuut gevolgd, maar thuis tijdens het proosten op de man en op het leven is alles in een roes aan me voorbij gegaan.

Na drukte komt rust en nu pas voel ik hoe moe ik ben van de afgelopen weken. Nu ik niet meer 24/7 aan hoef te staan, kan en mag ik er aan toegeven. Het is nodig, want als ik er nu niet aan toegeef val ik straks alsnog om en met de kinderen kan dat echt niet.

De klasgenoten van de kinderen hebben mooie troostcadeaus gemaakt voor ze. Het ziet er echt heel mooi uit en er is goed over nagedacht.

Na dagen niet koken, maak ik vandaag maar weer eens een pasta bolognese klaar.

Als de kinderen in bed liggen, ga ik iets doen wat ik ook al heel lang niet meer heb gedaan. Ik ga lekker een poosje in bad met mijn favoriete serie natuurlijk.

Vrijdag

Mijn vriendinnen appen dat ze komen lunchen en nemen ook nog eens cadeautjes mee voor mij en de kinderen. Superlief.

Aangezien ik nog hartstikke veel verse groenten heb liggen, maak ik een Indiase kip jalfrezi of jalvreselijk zoals mijn tuttebel het noemt, waar weer heel goed van gegeten wordt.

Van de leidsters van de oude bso krijgen we een grote doos met cadeautjes. Hier zit onder andere deze kaarsenhouder in. Het lichtje is zo mooi.

Zaterdag

Gisteren kwam er een vriendin langs die ik hier heb leren kennen. Namens de ouderraad van school nam ze een mand met cadeautjes voor me mee in plaats van bloemen. Superlief!

Van de week kreeg ik de tip om de bloemen uit het rouwboeket in epoxy te laten gieten. Hiervoor gaan we naar bloempreparatie toe om deze bloemen in te leveren. Uiteindelijk gaan alleen de rozen er maar in. Ik ben erg benieuwd naar het eindresultaat, maar dat laat nog een maand of tien op zich wachten.

De kinderen willen vandaag makkelijk eten, dus hebben we lekker een borreltafel en kijken we televisie.

Mijn tuttebel is weer een tand armer. Afgelopen donderdag hoorde ze ineens een knak, zoals je ook je vingers knakt en kon ze zo haar tand uit haar mond trekken. Aangezien ik toen in bad zat, maken we de foto nu.

Zondag

Voor vandaag staan er chocolade broodjes op het menu voor het ontbijt. Mijn tuttebel maakt ze allemaal en het smaakt erg lekker.

Na het huishouden en de kinderen enigszins pushen voor het opruimen van hun slaapkamers, ga ik alvast het avondeten voorbereiden.

Toen de man van de zomer de diagnose kreeg besloten we meteen heel erg open te zijn naar de kinderen toe. Enige wat we zolang mogelijk uitstelden was de levensverwachting, want 1-2 jaar was voor de kinderen niet te overzien. Achteraf maar goed ook, want het waren slechts 7 maanden.

Uiteindelijk ben ik heel erg blij dat we het zo gedaan hebben, want de kinderen pakken zo makkelijk het ritme op nadat de man is overleden. Ze gaan gewoon lekker door en ja natuurlijk zijn ze weleens dwars of hebben ze een grote mond, maar die hadden ze zonder een zieke en overleden papa ongetwijfeld ook gehad.

Daarnaast weten ze ook al heel goed hoe ze er over moeten praten, wat echt onwijs knap is en dat hun verdriet er gewoon mag zijn. Huilen doen we dan ook samen!

Wil overigens niet zeggen dat het niet alsnog komt, tenslotte staat voor rouw geen tijd en kunnen ze er nu geen last van hebben, maar als ze ouder worden wel! Voor nu ben ik gewoon heel trots op hoe ze het doen.

Voor het avondeten staan er spare ribs, stoofperen en aardappelkroketjes op het menu. Een heerlijke maaltijd voor deze zondag.

Hoe was jullie week? Ik lees het graag hieronder in de reacties.

Deze blog bevat een affiliate link, wat betekent dat wanneer je iets via deze link koopt, ik een kleine commissie krijg. Dit kost jou overigens niks. Meer hierover kun je in de disclaimer lezen.

Volg me ook op Facebook, Instagram en Pinterest