Persoonlijk – Terugblik 2022 – een jaar met een lach, traan en herinneringen maken

Waar ik normaal gesproken vol enthousiasme een terugblik schrijf over een jaar, doe ik dat voor 2022 toch wel met een brok in mijn keel. Hoewel er absoluut mooie momenten en herinneringen zijn, wordt het jaar vooral overschaduwd door de onzekerheid die kanker met zich mee brengt en ons leven grotendeels beheerst. Ondanks alles heb ik geprobeerd alles zo goed mogelijk te verwoorden.

Januari

De maand januari begon meteen goed voor ons. Doel voor dit jaar was om er vooral veel op uit te gaan. Het laatste weekend van de vakantie gingen we een weekend naar Brugge, waar we echt genieten van alles, ondanks de regen. Overigens heeft de strenge lockdown in ons eigen land daar natuurlijk ook mee te maken. Het is zo lekker om gewoon een winkel in te kunnen wandelen.

Ik word in deze maand ook weer een jaartje ouder, maar net als vorig jaar heb ik het niet kunnen vieren in verband met corona en het zo min mogelijk ontvangen van visite, desalniettemin word ik wel heel erg verwend door familie en vrienden.

Februari

Mijn tuttebel heeft deze maand voor het eerst een boekenbeurt, hoewel ze zenuwachtig is, doet ze het hartstikke goed. Ook kunnen we deze maand voor het eerst sinds lange tijd weer eens naar Blijdorp toe, wat zo leuk is dat we er ruim vier uur zijn.

En dan na heel lang niet, ben ik samen met de kinderen geveld door corona. Vooral bij mij hakt het er behoorlijk in en ik ben er dan ook wel een poosje zoet mee. Ik moet zelfs weer opbouwen met werken, omdat het me gewoon niet lukt om hele dagen te werken. Gelukkig is mijn tuttebel wel weer op tijd hersteld voor het afzwemmen voor haar B-diploma. Wat ik dus slechts op afstand kan volgen helaas.

Voor de kinderen wordt de verhuizing een beetje concreter als we naar hun nieuwe school toe gaan. De eerste indruk is bij ons allemaal goed en de kinderen zouden het liefst al meteen blijven.

Maart

Het duurt maar liefst negen weken, maar eindelijk is de verkoop van ons appartement rond. Wat betekent dat we een begin kunnen gaan maken met opruimen, inpakken en uitzoeken.

We nemen de kinderen voor het eerst mee naar een concert. Ze zijn beide fan van Suzan & Freek en vinden het helemaal geweldig dat ze hier naar toe mogen.

Ik mag deze maand ook gaan beginnen aan mijn after Covid19 hersteltraject bij de fysiotherapeut. Een pittig traject waarbij blijkt dat mijn conditie echt een enorme optater heeft gehad door corona. Voor het traject staan 26 weken gepland. Alles wat ik eerder klaar ben is mooi meegenomen.

Na lang sparen is het eindelijk zover, ik kan een cover up laten zetten over een eerder gezette tattoo, die echt heel erg lelijk is gezet. Ik ben er maar liefst acht uur zoet, maar het resultaat is echt bizar mooi. Van de eerder gezette tattoo is nauwelijks nog iets te zien.

April

Het eerste weekend van april gaan we een weekend weg met mijn ouders naar Zuid-Limburg en dat is wel heel erg gezellig, ondanks dat moeder natuur een grapje met ons uithaalt, want zowel op de dag dat we weggaan als de tweede dag heeft het gewoon nog gesneeuwd.

Voor het allereerst ga ik op persreis samen met een hele groep bloggers en mijn blogbesties Nicole en Kirsten. We mogen ons onderdompelen in het mooie pittoreske Giethoorn. Buiten dat het er behoorlijk nat is en ik weinig heb geslapen, is het echt mega gezellig en absoluut voor herhaling vatbaar.

Voor het eerst in twee jaar is er weer een uitgebreide Koningspelen, wat wel echt heel erg leuk is. Zeker omdat ik dit jaar ook een groepje mag begeleiden. Wat ook voor het eerst weer kan is het kinderfeestje van mijn bink. Aangezien we in december niks mochten, doen we het nu goed en gaan we met zijn vriendengroepje naar het klimbos toe.

Mei

Deze maand staat in het teken van heel veel inpakken en weggooien, want over een maand krijgen we de sleutel van ons nieuwe huis al.

Ondertussen heeft de man al weken last van zijn rug en lijkt het er ook niet minder op te worden. We boeken nog een aantal dagen weg, waar we eigenlijk graag naar Italië zouden willen, is het voor de man niet echt een optie om zolang in de auto te zitten. Het wordt uiteindelijk camping Birkelt in Luxemburg en we mogen echt genieten van een aantal heerlijke zonnige dagen.

Voor het eerst sinds maanden mogen we weer op kantoor werken. Hoewel ik tegen het reizen met de trein op zie en ik door corona enorm snel overprikkeld ben, is het wel weer heerlijk om mijn collega’s te zien.

Juni

In juni zijn we vooral bezig met huizen, in welke vorm dan ook. Na, voor ons gevoel, lang wachten krijgen we 1 juni eindelijk de sleutels van ons nieuwe huis. Aangezien de man nog steeds met zijn rug zit hebben we besloten om alle plafonds en wanden te laten doen. Het scheelt ons tijd die we dan weer ergens aan kunnen besteden. Verder laten we de verhuizing doen, dat hadden we gelukkig in februari al geregeld. Daarnaast nemen we begin van de maand ook nog het huisje op wielen over van vrienden van mijn ouders. Dit is niet helemaal gepland, maar stond wel echt al enige tijd op mijn wensenlijst.

Naast ons nieuwe huis, zijn we ook met enige regelmaat in het ziekenhuis, want dat de rugpijn niet goed is, dat weten we al wel. Uitgaande van een hernia, blijkt de echte klap nog te moeten komen als we eind juni te horen krijgen dat de kanker terug is en hoe? De man blijkt van de keelkanker van vorig jaar uitzaaiingen te hebben in zijn ruggenwervels. Vooral L1 en L2 zijn behoorlijk aangetast en veroorzaakt ook de enorme pijn in zijn rug. Daarnaast zijn er ook uitzaaiingen te vinden in longen, lever, heupbot en ribben. Niet het leukste nieuws om te horen als je op het punt staat je hele leven overhoop te gooien door te verhuizen naar een andere plaats in een andere provincie.

Naast dit heftige nieuws, zijn er gelukkig ook nog mooie momenten. Zo trouwt mijn zusje met haar liefde en hebben we een onwijs mooie middag en avond. Iets wat we ook echt nodig hadden nu.

Juli

Op 27 juni zijn we officieel over gegaan van ons appartement naar ons grote mensenhuis. 1 juli is de sleuteloverdracht van het appartement en hoewel we er echt hele mooie momenten hebben beleefd, zijn we beide opgelucht dat we hier weg zijn.

De man begint op de dag van de sleuteloverdracht aan zijn eerste reeks van vijf bestralingen in zijn ruggenwervel. Dit is enorm snel in gang gezet, omdat de aangetaste wervels onder andere voor permanente verlamming kunnen zorgen.

Doordat de kinderen nog maar twee weken naar school hoeven, pendelen we nog heen en weer met ze. Zo kunnen ze mooi hun jaar afmaken. Mijn tuttebel viert nog haar kinderfeestje met haar vriendjes en vriendinnen, wat ook wel heel erg gezellig is. En dan is het echt tijd om afscheid te nemen van vriendjes en vriendinnetjes. Ze vinden het lastig en ze zijn echt niet de enige. Nu we weten wat ons te wachten staat, heb ik de hele verhuizing al meerdere keren vervloekt. Maar zoals zo vaak, het is wat het is en we maken er het beste van.

Doordat de kanker terug is en veel uitzaaiingen vaak niet veel goeds betekenen heb ik een fotoshoot geregeld onder het mom mooie herinneringen voor later.

De kinderen mogen nog lekker twee weken wennen op hun nieuwe school. Althans, dat is het plan, want als we bij de oncoloog komen voor een behandelplan, blijken er belangrijke onderzoeken niet gedaan te zijn. Hierdoor staat wederom ons hele leven op zijn kop. Met gevolg dat we onze vakantie naar Italië om moeten gooien. Na lang twijfelen, wel of geen Italië, hakken we de knoop door en boeken we Camping ’t Hemelke in Zuid-Limburg, waar we vorig jaar ook waren. De eerste anderhalve week ben ik volledig van de kaart van het feit dat we weer niet naar Italië kunnen. Ik krijg de knop maar niet om.

Mijn tuttebel wordt deze maand alweer acht jaar. Voor het eerst in haar leven is mijn tuttebel jarig op vakantie en dat vindt ze maar wat leuk.

Augustus

Gelukkig lukt het me uiteindelijk wel om te gaan genieten en dan is de laatste week vakantie ineens heel erg snel voorbij.

De man is deze maand jarig. Aangezien iedereen nog volop op vakantie is, vieren we zijn en de verjaardag van mijn tuttebel aan het einde van de maand. Nu we een tuin hebben, is het wel extra lekker dat we daar gewoon met de visite kunnen zitten. Ook vindt de eerste van hopelijke vele barbecues plaats in deze maand.

Aangezien de hele situatie nogal wat roet in het eten heeft gegooid in de planning omtrent uitpakken van dozen en het opruimen van spullen, doe ik dat zoveel mogelijk deze maand. Uiteindelijk lukt het me, op een paar dozen na, om alles op te ruimen voordat de maand voorbij is.

We krijgen ontzettend teleurstellend nieuws van de oncoloog te horen. Er zitten geen eiwitten in de kankercellen, wat betekent dat immuuntherapie en een combinatie van chemo- en immuuntherapie geen optie zijn voor de man. Voor ons is dit echt wel een keiharde klap in ons gezicht. Deze opties gaven namelijk nog kans op een lange(re) levensverwachting. De levensverwachting die nu wordt gegeven is 1 tot 2 jaar, maar alleen als de chemotherapie doet wat die moet doen. We kunnen kiezen uit twee verschillende en de man kiest uiteindelijk degene die hem tijdens de behandelingen ook de beste kwaliteit van leven zal geven. Maar eerst krijgt de man nog vijf bestralingen voor zijn onderrug, want die pijn is helaas ook weer terug.

Na vier weken kiespijn krijg ik te horen van de tandarts dat het zeker geen kiespijn is, want er is zo in mijn mond en op de foto’s niks te zien. Door stress kan het verkramping zijn en ik krijg het advies voor een bitje. Gelukkig krijg ik van iemand op Instagram de tip om een kaakfysiotherapeut te benaderen om me te helpen.

September

De kinderen mogen na een zomervakantie van zeven weken eindelijk weer naar school toe. Daarnaast begint ook de voetbal op de nieuwe club weer. Iets wat we allemaal erg spannend vinden.

In deze maand ga ik twee keer naar een concert toe. De eerste is van Kensington. Ik zou samen met de man gaan, maar die gaat dat met de pijn in zijn rug echt niet trekken helaas. Gelukkig kunnen we wel een hotel boeken in de buurt van vrienden, zodat hij met de kinderen er ook even tussen uit is en ik met mijn vriendin kan gaan. Het tweede concert is van The Streamers, waar ik samen met mijn vriendinnen en de kinderen heen ga. Mijn bink kan helaas niet mee, omdat hij ’s nachts ziek is geworden. We balen er allemaal van, maar het is niet anders en gelukkig kan ik voor volgend jaar wel kaartjes kopen en dan gaan we samen.

De man krijgt deze maand zijn eerste chemobehandeling. Waar we kozen voor kwaliteit van leven is daar eigenlijk weinig van te merken. Hij is er zo ontzettend ziek van dat hij in korte tijd heel veel afvalt. De tweede chemokuur wordt dan ook uitgesteld, zodat we hopen op een omslagpunt en hij weer wat aan kan sterken.

Vrienden komen ons deze maand helpen met het ophangen van de nieuwe lampen in het huis. Wat ontzettend fijn is, want ze zijn best zwaar en waar ik al vele klussen heb gedaan, vind ik elektra wel echt een ding. De lampen zijn echt supergaaf en ik ben blij dat we ze gekocht hebben.

Ik ben meerdere keren op kantoor te vinden deze maand. Zo ben ik er tijdens de behandeling van de man, maar ook als we gezellig met collega’s een hapje gaan eten.

Oktober

Aangezien ik het sporten mis, maar niet steeds een tijd in de auto wil zitten, ga ik hier een sportschool bezoeken en meld me daar ook aan. Iets wat ik best spannend vind, want sporten bij een fysio is toch anders dan bij een echte sportschool. Ik meld me aan voor Milon en dat is wel echt superleuk om te doen, ook omdat ik met 35 minuten klaar ben met sporten.

De man krijgt na uitstel van een week dan toch eindelijk zijn tweede chemokuur. Die ervoor zorgt dat hij zich nog zieker gaat voelen. En uiteindelijk er voor zorgt dat hij maar liefst 15 kilo in totaal afvalt. Nadat ik zelf een gesprek met de oncoloog heb over zijn kwaliteit van leven, wat er gewoon echt niet meer is, moeten we bloed prikken en blijkt de hb waarde van de man zo laag te zijn, dat het echt heel erg slecht is en het niet gek is dat er geen kwaliteit van leven is. Er wordt met spoed een bloedtransfusie voor hem geregeld.

Er staan weer wat leuke uitjes op het programma voor deze maand. Zo ga ik met mijn vriendin naar The Backstreet Boys toe en gaan we voor het concert lekker shoppen in Amsterdam. Het concert is geweldig, ondanks dat we deze al een keer hadden gezien.

Ik mag samen met Nicole afreizen naar Zuid-Limburg voor een bezoek aan een fruitbedrijf die Morgana appels teelt. Dit was echt een hele gave en leerzame ervaring en aansluitend mag ik meteen een nachtje in het Van der Valk hotel in Maastricht slapen.

Ook krijgen we nog de kans om met zijn vieren een weekend naar Kerkrade te gaan, om herinneringen samen te maken. En die herinnering komt er, iets met een brandalarm en een brand midden in de nacht. Dit is er zeker eentje die we nooit meer vergeten. Maar het is verder wel een fijn weekend, met dank aan de bloedtransfusie, want die heeft voor meer energie en eetlust gezorgd bij de man.

Het weekend voor de herfstvakantie heb ik de zoveelste aanvaring met de kinderen, dat ik boven bij het doen van de was sta te huilen. Een teken voor mij dat het echt even helemaal klaar is en ik een stap terug moet doen. Iets wat ze op mijn werk maar al te goed begrijpen. Ik word voor deze week ziek gemeld, zodat ik even op adem kan komen. Al lukt dat niet zo heel goed, aangezien we van het ene ziekenhuisbezoek in het andere rollen, tijd voor mezelf is er dus nauwelijks.

November

Om terug in balans te komen blijf ik ziek gemeld, maar ik wil wel betrokken blijven, dus ga ik halve dagen werken. Zo heb ik op de dagen dat de kinderen geen opvang hebben meer tijd voor de kinderen, maar ook voor de man en niet geheel onbelangrijk, ook voor mezelf. Ik kan het me niet permitteren om nu of in de nabije toekomst om te vallen. Het hele gezin leunt nu op mij, wat helemaal prima is, maar ik moet wel waken dat ik niet in het stramien val van voor mijn burn-out door constant maar door te willen gaan.

Naast het werken en draaiende houden van het huishouden, ben ik ook nog steeds actief aan het sporten. Ondanks dat ik sporten nog steeds niet leuk vind, mis ik het wel als ik het niet doe. Wat wel heel erg motiverend werkt.

Er wordt ook nog hard gewerkt in huis. Ik hang met wat hulp van de Veneta adviseur de houten jaloeziëen op in de woonkamer bij de eettafel. Verder laten we de slaapkamers behangen door een professioneel behanger, omdat het er anders gewoon niet van komt en het behang in de doos blijft zitten. Het resultaat is echt heel gaaf. Niet lang daarna hang ik ook nog de plisségordijnen op in de slaapkamers en komen vrienden langs om een lamp op te hangen en zij helpen ook mee om de houten jaloezie in het zitgedeelte op te hangen. We zijn echt superblij, want eindelijk zijn de klussen die gedaan moesten worden klaar.

Met het oog op de toekomst nemen we een lastige beslissing omtrent de auto’s. Aangezien de man voorlopig echt niet kan rijden besluiten we zowel zijn auto als mijn auto in te ruilen voor een jongere, waar ik nog jaren mee kan doen, ook als hij er niet meer is. Voor mij de beste beslissing ooit, want ik heb een superfijne auto gekocht.

Je zou denken dat we na al die bezoekjes aan het ziekenhuis wel gewend zijn om het een en ander te incasseren. Niks is minder waar, we krijgen wederom slecht nieuws. De chemokuren hebben niks gedaan met de uitzaaiingen. Wat betekent dat de man enkel nog pijnbestrijding zal krijgen waar mogelijk en verder is uitbehandeld. Er wordt alleen nog gesproken over een beperkte levensverwachting en de 1 tot 2 jaar worden al niet eens meer genoemd. Hij is nu dus officieel een tikkende tijdbom. Waar we al redelijk van dag tot dag leven zal dat nu nog bewuster moeten, want het kan zomaar de laatste zijn.

Als we dan toch bewuster gaan genieten van de dagen, gaan we maar meteen actief aan de slag met de bucketlist van de man. Daar staat een weekend weg op met de vriendengroep en dat doen we het laatste weekend van november. Het is echt supergezellig en we genieten volop.

December

We zouden geen Sinterklaas vieren, maar doen dit uiteindelijk toch, want ja dit zou weleens de laatste keer kunnen zijn. Mijn ouders komen het ook gezellig met ons vieren, dubbel pret dus voor de kinderen, want ze worden extra verwend.

Inmiddels zit ik aan afspraak nummer zoveel bij de tandarts. Als de kaakfysio niet blijkt te helpen wordt er een bitje aangemeten, wat pas na de derde keer goed is. Als ik begin december op een nootje bijt hoor ik aan de kant van de pijn iets kraken. De tandarts vermoedt dat het toch een breukje is in de kies en probeert dit met het vervangen van de vulling te verhelpen. Echter heb ik naderhand nog meer pijn dan dat ik in de afgelopen vier maanden heb gehad. Uiteindelijk krijg ik een wortelkanaalbehandeling en al na de eerste helft van de behandeling heb ik geen pijn meer. Ik kan na vier maanden eindelijk zonder paracetamol en ibuprofen.

De man en ik hebben sinds tijden weer een date. Aangezien we 9 december 11 jaar getrouwd zijn, gaan we op 8 december samen naar Richard Groenendijk toe, ook hij staat op de bucketlist. Het is echt geweldig met een hoofdletter G. Het is ook een eeuwigheid geleden dat ik met mijn moeder wat heb gedaan en we gaan gezellig samen naar de film toe.

Mijn bink is deze maand jarig en we vieren dat in het weekend voordat hij jarig is, want met zijn verjaardag zijn we op een wel heel bijzondere plek. We gaan namelijk een week op vakantie naar Londen en daar is hij jarig. Hij heeft een superleuke verjaardag, eentje die hij nooit meer zal vergeten.

Net als de rest van de trip naar Londen. We hebben van iedere minuut genoten, dit is precies wat we als gezin zo nodig hebben. Met zijn viertjes, even geen kanker, geen andere zorgen en geen gesprekken over dood gaan.

Kerst vieren we met zijn vieren, maar ook met mijn schoonmoeder en schoonzus. Wat best heel erg beladen, maar ook mooi is. We gaan met mijn ouders, schoonzusje en broertje ook nog op pad. En mijn zusje geeft ons het mooiste kerstcadeau wat er is, want we worden weer oom en tante.

Dankbaar

Ondanks alles, voel ik me ook ontzettend dankbaar. Dankbaar voor familie en vrienden die ons door dik en dun steunen door er gewoon te zijn. De voetbalouders van de nieuwe voetbalclub die ons hebben opgenomen in hun groep, die te pas en te onpas voor ons klaar staan om de kinderen naar uitwedstrijden te rijden of op ze letten tijdens een voetbalwedstrijd/toernooi, als ze daar alleen maar even snel afgezet worden, omdat ik weer door moet en niet weet hoe ik het anders op moet lossen. Dankbaar voor de mensen die zich belangeloos voor ons in hebben gezet, zoals de behanger, die geheel kosteloos drie slaapkamers heeft behangen uit medeleven. Maar ook de crew van de London Eye die er voor gezorgd heeft dat wij toch nog een rondje konden maken op onze allerlaatste dag in Londen. Alle volgers en bezoekers van social media en mijn blog voor het medeleven en hun steunbetuigingen, maar ook voor het iedere keer weer lezen van alle posts. Last but not least, de werkgevers. De werkgever van de man zijn we dankbaar, omdat hij onze reis naar Londen mede mogelijk heeft gemaakt. En mijn eigen werkgever, die al meerdere keren heeft laten zien aan ons dat ik de beste werkgever heb die er is. Jullie zijn allemaal geweldig en wij zouden niet weten wat we zonder jullie zouden moeten❤️

Lieve lezers, bedankt dat jullie mijn blog massaal bezocht hebben het afgelopen jaar. Wij wensen jullie voor 2023 heel veel liefde, geluk, gezondheid en wijsheid toe.

Volg me ook op Facebook, Instagram en Pinterest