Vandaag alweer 2,5 jaar zonder Erik. Hoe gaat het nu met ons? Is er ondertussen veel veranderd? Ik schreef Erik maar weer eens een brief.
2,5 jaar
Hoe onwerkelijk eigenlijk dat we al 2,5 jaar zonder jou door het leven gaan. Dat we alweer 2,5 jaar alles met zijn drieën doen en het leven al die tijd maar gewoon doordraait. In die tijd is er zoveel veranderd, maar tegelijkertijd ook niet alles.
Hoe gaat het nu met de kinderen?
Met de kinderen gaat het goed. Ze zitten allebei wel lekker in de puberteit die met enige regelmaat best pittig is, want hoe lekker had het geweest als ik dat stokje soms gewoon kon overdragen aan je of er even afstand van kon doen. Het is helaas niet zo en dat is dan ook wat het is. Aan de andere kant is het ook wel erg leuk. Zo begrijpen ze mijn sarcastische en soms zelfs zwarte humor meer en als ze het tegen mij kunnen gebruiken doen ze dat maar wat graag, dus met hun humor is in ieder geval niks mis. Jij had het geweldig gevonden.
Op school hebben ze het ook weer supergoed gedaan dit jaar. Onze tiener doet het echt fantastisch en niet alleen de juffen en ik zijn verbaasd over hoe ze het doet, ze is er zelf nog het meest van onder de indruk en dat is geweldig om te zien.
Onze puber heeft zijn basisschoolcarrière afgesloten met een onwijs leuke musical, een nog leuker kamp en afscheidsfeest, waar vooral ik je heel erg gemist heb. Hij is echt toe aan de middelbare school en heeft daar ook zin in. De eerste spullen zoals schoolboeken en gymkleding zijn al binnen. Maar zowel hij als zijn zusje mogen eerst nog even genieten van de zomervakantie. Ik ben in ieder geval onwijs trots op ons olijke duo en ik weet zeker dat jij dat ook zou zijn geweest of eigenlijk gewoon bent.
Hoe gaat het met mij?
Met mij gaat het op zich wel goed. Doe lekker mijn ding thuis, met de kinderen en met familie en vrienden. Mijn lichaam laat me momenteel wel wat in de steek aangezien ik al een tijdje kamp met radiaal tunnel syndroom in beide armen, maar langzaamaan, door veel ergo- en fysiotherapie en een werkgever die weer meedenkt, merk ik een lichte verbetering en dat is echt onwijs fijn.
Wat is er veranderd?
De levensfases waarin we ons bevinden. Onze puber heeft er net eentje afgesloten en gaat aan een volgende beginnen na de zomervakantie. Onze tiener gaat beginnen aan het einde van een levensfase en ik merk vooral dat vriendschappen zijn veranderd. Waar we samen nog heel veel mensen om ons heen hadden, is het nu nog een klein clubje (oude en nieuwe vriendschappen, met mensen dichtbij die ik veel zie, maar ook de mensen die verder weg wonen door drukte minder vaak zie) enorm koester en waarvan ik zeker weet dat jij daar ook tussen had gepast. Maar ik merk ook dat ik ten opzichte van vorig jaar ben gegroeid, voorbeeldje, vorig jaar na het afsluiten van het campingseizoen viel ik in een enorm gat en miste ik de aanspraak in de weekenden. Nu is dat nog helemaal niet zo geweest. Ook niet in de weekenden dat we niet op de camping waren. Ik merk dat ik daarin vooral ben gegroeid, dat ik kan genieten van stiltes en het alleen zijn steeds beter trek, ook al zou ik liever niet alleen op de bank willen zitten en mis ik wel echt intimiteit.
Daarnaast gaat er in huis het een en ander veranderen of nou ja eigenlijk aan de buitenkant. Volwassen stappen nemen om het huis te verduurzamen. Iets wat ik echt heel moeilijk vind, maar waar ik wel trots op ben dat het, met wat hulp van één van mijn vriendinnen om me over de streep te trekken, gelukt is en ik het financieel ook allemaal kan dragen. Iets wat ik niet voor mogelijk had gehouden eigenlijk en ik alleen maar van had kunnen dromen. Binnenkort dus mooie nieuwe kozijnen aan de voorkant en voor de achterkant ben ik nog bezig.
Op vakantie
We gaan dit jaar weer naar het door jou o zo geliefde Italië toe en stiekem ook een beetje naar jou, omdat we een stukje van jou daar vorig jaar hebben achtergelaten. Daarnaast gaan we ook nog een weekje totaal iets anders doen, iets wat we nooit met jou zouden hebben gedaan, omdat jij er niet zo van hield, maar we gaan een weekje naar Oostenrijk toe om onder andere te hiken (wat had ik nu graag je gezicht willen zien, wandelen vond je echt verschrikkelijk, terwijl wij het juist wel heel fijn vinden). We gaan dit niet met zijn drieën doen, maar met zijn vijven, want mijn ouders komen ook naar Oostenrijk toe.
Gemis
Tussen de regels door is het vast wel te lezen dat we je nog steeds missen. De ene dag meer dan de andere dag, maar ik denk dat dat ook logisch is. Soms zijn er situaties waarin het gemis juist getriggerd wordt of waardoor de rouw in eens weer volle bak aanwezig is, zoals met het afscheidsfeest van de basisschool van onze puber. Daar had je gewoon bij moeten zijn en ik vind dat dan vooral oneerlijk naar hem toe, dat dat niet meer kan. Verder vind ik het weleens lastig dat het gaat zoals het nu gaat, dat de rouw en het gemis anders worden, bang dat ik zal vergeten hoe je rook of hoe je klonk. Gelukkig voor nu, weet ik dat nog steeds en hoop ik dat zolang mogelijk vast te kunnen houden.
Langer dan voor altijd hebben we je lief! We houden van je, until we meet again! Dikke kus van ons
Volg me ook op Facebook, Instagram en Pinterest
